تعارف

یکی از بی مزه ترین رسم های ما ایرانی ها تعارفی بودنمون هست.واقعا چرا چیزی میخوایم بخاطر تعارف باید بگیم نه؟ چرا طرف مقابل حتما باید چندبار اصرار کنه تا ما بعدش کوتاه بیاییم؟ 

و یا از طرف دیگه چرا فقط به نشانه ادب باید تعارف کرد؟ شاید کسی دوست نداشته باشه چیزی حتی به رسم ادب تعارف کنه!! 

خود منم از این تعارف کردنای فرمالیته رنج میبرم و درواقع در مقابلشون حس خجالت دارم نمیدونم چرا :/ ولی خب دوسشون ندارم مثلا  مهمونی هارو دوست ندارم چون بر همین پایه است از سبک پذیرایی ها خوشم نمیاد چون بیشتر مرد سالاره میدونید ینی چی؟ ینی اگه تعداد مهمان ها خیلی زیاد باشه اقایون و خانم ها جدا میشن و اول از اقایون با تمامی امکانات پذیرایی میشه تا اول اقایون مشغول بشن بعد میرن سراغ پذیرایی از خانم ها :/ 

اصلا از مهمونی دادن هم خوشم نمیاد چون مدام هی باید خم و راست بشی ببری و بیاری هی و مدام تعارف کنی انگار با خوردن یا نخوردنشون منت سر ما میزارن :/ 

بنظرم این طور خوبه که همه چیز آماده کنیم بزاریم روی یک میز بزرگ  با تمام امکانات تا هرکس بشقابش برداره و هرچی دلش خواست بکشه و نوش جانش کنه هم زحمت من کمتر هم اونا در انتخاب راحت تر دیگه تعارف هم بی تعارف

نظر شما چیه؟