مرگ تدریجی و گناه دختری

واقعا هیچ وقت از اینکه دخترم ناراحت نبودم اما واقعا فهمیدم تو خانواده ی ما هرکی دختر باشه تباهه و اجازه هیچ چیز و هیچ کاری نداره تازمانی که ازدواج کنه و وقتی ازدواج کرد یک آدم مزخرف تر و محدود کننده تر از راه میاد و دختر از خونه باباش بیشتر محدود میکنه

تو خانواده ای هم چون خانواده ما دخترا اجازه کاری ندارن ولی دخترای دیگه که آزادن و هرکار دلشون بخواد میکنن میبینن براشون خیلی جذابه و مدام تو سر دخترا که ما باشیم میزنن 

تو این خانواده ها مث یخ میمون واسه تو ذوقی ندارن کارهای تو به چشمشون نمیاد ولی دخترا و زنهای بقیه. 

به هیچ توانایی دختراشون باور ندارن 

فقط منتظرند دختر به سن ۲۰ یا بالاتر برسه و شوهرش بدند :/ 

دختر زاده شدن تو چنین خانواده هایی حرامه 

همیشه فک میکردم چرا زن های فامیل پسری اند. 

از هرچی مرد و پسر و فک وفامیل حالم بهم میخوره . دارم فک میکنم هرچقدرم بد باشیم تاوان این رفتارهایی ک با شده جبران نمیشه نمیشه نمیشه نمیشههههههه

+مرض داریم روزه میگیریم؟ ما گشنگی بکشیم چهار تا بیان غیبت کنن مارو هم شریک کنن چرا؟ چون راه فرار ندارم چون باید بشینم و چرنندیات بشنوم و شریک شم .

فردا دیگه روزه نمیگیرم 

خداهم باید بفهمه که شریک جرم منه! تو چنین خانواده هایی توقع خوب بودن نداشته باشه.